- Quin potius domus tuae patulum ac perflabilem
- An ignoras hoc genus bestiae lucos consitos
- Talibus monitis demochares perterritus numerumque perditarum secum
- Sed et nos inquam ipsi parati sumus
- Nihil indigemus labore isto vestro, respondit ille
- Post haec valefacto discessimus et portam civitatis
- Ibi capulos carie et vetustate semitectos, quis
- Nec setius thrasyleon examussim capto noctis latrocinali
- Quo protinus perfracto confertae manus violentia, iubeo
- Nam et facies ursae mediis aedibus discurrentis
- Quis enim, quamvis fortis et intrepidus, immani
- His omnibus salubri consilio recte dispositis occurrit
- Namque dum reduces socios nostros suspensus opperior,
- Nec mora, cum numerosae familiae frequentia domus
- Taedis lucernis cereis sebaciis et ceteris nocturni
- Nec inermis quisquam de tanta copia processit,
- Nec secum canes etiam venaticos auritos illos
- Tunc ego sensim gliscente adhuc illo tumultu
- Quamquam enim vitae metas ultimas obiret, non
- Scaenam denique quam sponte sumpserat cum anima
- Nec tamen, quamvis publica potitus libertate, salutem
- Quippe cuncti canes de proximo angiportu satis
- Miserum funestumque spectamen aspexi, thrasyleonem nostrum catervis
- Denique tanti doloris impatiens populi circumfluentis turbelis
- Nec tamen nostri sermonis artes infelicissimo profuerunt
- Enimuero thrasyleon egregium decus nostrae factionis tandem
- Tanto tamen terrore tantaque formidine coetum illum
- Sic etiam thrasyleon nobis perivit, sed a
- Confestim itaque constrictis sarcinis illis, quas nobis
- Sic onere vecturae simul et asperitate viae
- Post istum sermonis terminum poculis aureis memoriae
- Enim nobis anus illa recens ordeum adfatim
- Ego vero, numquam alias hordeum crudum sed
- Et ecce nocte promota latrones expergiti castra
- Nec me tamen instanter fortiter manducantem vel
- Et quamquam prius, cum essem lucius, unico
- Huic me operi attonitum clara lux oppressit.
- Tandem itaque asinali verecundia ductus, aegerrime tamen
- Nec mora, cum latrones ultra modum anxii
- Eam simul intra speluncam ducunt verbisque quae
- Parentes autem tui de tanto suarum divitiarum
- His et his similibus blateratis necquicquam dolor
- Quae inter genua sua deposito capite sine
- At illi intro vocatae anui praecipiunt adsidens
- Nec tamen puella quivit ullis aniculae sermonibus
- Ac sic: a ego inquit misera tali
- Lamentata sic et animi dolore et faucium
- At commodum coniverat nec diu, cum repente
- Laqueus aut gladius aut certe praecipitium procul
- Ad haec anus iratior dicere eam saeviore
Seite: [1] [2] [3] [4] [5]