- Tamen nemo tam sine oculis, tam sine
- Num igitur si qui fundus inspiciendus aut
- An hac communi intellegentia contenti esse possumus.
- Cur ergo non eidem in iure civili,
- Ac si iam sit causa aliqua ad
- An vero, si de re ipsa, si
- Lix nihilne igitur prodest oratori iuris civilis
- Non negare prodesse ullam scientiam, ei praesertim,
- Quis neget opus esse oratori in hoc
- Tamen nemo suaserit studiosis dicendi adulescentibus in
- Quid est oratori tam necessarium quam vox.
- Tamen me auctore nemo dicendi studiosus graecorum
- Hoc nos si facere velimus, ante condemnentur
- Quod si in gestu, qui multum oratorem
- Quod et summatim percipi sine doctrina potest
- Itaque illi disertissimi homines ministros habent in
- Sed tamen non fugisset hoc graecos homines,
- Nam quod dicis senectutem a solitudine vindicari
- Quamquam, quoniam multa ad oratoris similitudinem ab
- Quod si ille astrictus certa quadam numerorum
- Neque enim hoc te, crasse, fallit, quam
- Galba, lateribus aut clamore contenderent.
- Quod si iam hoc facere non poteris
- Equidem tantum absum ab ista sententia, ut
- Subsidium enim bellissimum existimo esse senectuti otium.
- Reliqua vero etiam si adiuvant, historiam dico
- Nam et subitae ad propositas causas exercitationes
- Illud vero fuit horribile, quod me hercule
- Itaque nos raucos saepe attentissime audiri video;
- A quibus enim nihil praeter voluptatem aurium
- Ergo, ut ad primum illud revertar, sit
- Deinde cum spiritus eius esset angustior, tantum
- Hisce ego cohortationibus, crasse, ad studium et
- Lxii haec cum antonius dixisset, sane dubitare
- Tum crassus operarium nobis quendam, antoni, oratorem
- Verum ego non solum arbitrabar, his praesertim
- Tu autem, quoniam exiguis quibusdam finibus totum
- Nunc et scaevola, quoniam in tusculanum ire
- Tum scaevola sane inquit vellem non constituissem
- Aelio; libenter audirem antonium ; et, cum
Seite: [5] [6] [7] [8] [9] [10]
