Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consueo, consuo, consuolis | consueor, consuor |
2. Person Singular | consues, consuis | consuere, consueris, consueris |
3. Person Singular | consuit, consuetude, consuetudum, consuet | consuitur, consuetur |
1. Person Plural | consuimus, consuemus | consuimur, consuemur |
2. Person Plural | consuetis, consuitis | consuimini, consuemini |
3. Person Plural | consuunt, consuent | consuuntur, consuentur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consuebam, consuebam | consuebar, consuebar |
2. Person Singular | consuebas, consuebas | consuebare, consuebaris, consuebare, consuebaris |
3. Person Singular | consuebat, consuebat | consuebatur, consuebatur |
1. Person Plural | consuebamus, consuebamus | consuebamur, consuebamur |
2. Person Plural | consuebatis, consuebatis | consuebamini, consuebamini |
3. Person Plural | consuebant, consuebant | consuebantur, consuebantur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consuam, consuebo | consuebor, consuar |
2. Person Singular | consueris, consues, consueveris, consueris, consuebis | consuere, consueris, consuebere, consueberis |
3. Person Singular | consuerit, consuetude, consuerit, consuetudum, consuet, consueverit, consuebit | consuebitur, consuetur |
1. Person Plural | consuerimus, consueverimus, consuerimus, consuemus, consuebimus | consuemur, consuebimur |
2. Person Plural | consuebitis, consuetis, consueritis, consueritis, consueveritis | consuemini, consuebimini |
3. Person Plural | consuent, consuebunt, consueverint, consuerint, consuerint | consuentur, consuebuntur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consui, consueui | — |
2. Person Singular | consuisti, consuesti, consuevisti | — |
3. Person Singular | consueuit, consuit | — |
1. Person Plural | consuevimus, consuimus | — |
2. Person Plural | consuistis, consuestis, consuevistis | — |
3. Person Plural | consuerunt, consuere, consueverunt, consuevere, consuerunt, consuere | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consueram, consueveram, consueram | — |
2. Person Singular | consueras, consueveras, consueras | — |
3. Person Singular | consueuerat, consuerat, cosuerat, consuerat, cosuerat | — |
1. Person Plural | consueramus, consueveramus, consueramus | — |
2. Person Plural | consueratis, consueveratis, consueratis | — |
3. Person Plural | consueuerant, consuerant, consuerant | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consuevero, consuero | — |
2. Person Singular | consueris, consueveris | — |
3. Person Singular | consueverit, consuerit | — |
1. Person Plural | consuerimus, consueverimus | — |
2. Person Plural | consueveritis, consueritis | — |
3. Person Plural | consuerint, consueverint | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consuam, consueam | consuear, consuar |
2. Person Singular | consueas, consuas | consueare, consuearis, consuare, consuaris |
3. Person Singular | consueat, consuat | consueatur, consuatur |
1. Person Plural | consueamus, consuamus | consueamur, consuamur |
2. Person Plural | consueatis, consuatis | consueamini, consuamini |
3. Person Plural | consueant, consuant | consueantur, consuantur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consuerem, consuerem | consuerer, consuerer |
2. Person Singular | consueres, consueres | consuerere, consuereris, consuerere, consuereris |
3. Person Singular | consueret, consueret | consueretur, consueretur |
1. Person Plural | consueremus, consueremus | consueremur, consueremur |
2. Person Plural | consueretis, consueretis | consueremini, consueremini |
3. Person Plural | consuerent, consuerent | consuerentur, consuerentur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consuerim, consuerim, consueverim | — |
2. Person Singular | consueris, consueris, consueveris | — |
3. Person Singular | consuerit, consuerit, consueverit | — |
1. Person Plural | consuerimus, consuerimus, consueverimus | — |
2. Person Plural | consueveritis, consueritis, consueritis | — |
3. Person Plural | consuerint, consueverint, consuerint | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consuevissem, consuissem | — |
2. Person Singular | consuevisses, consuisses | — |
3. Person Singular | consuesset, consuevisset, consuisset | — |
1. Person Plural | consuevissemus, consuissemus | — |
2. Person Plural | consuevissetis, consuissetis | — |
3. Person Plural | consuessent, consuevissent, consuissent | — |
Präsens | Perfekt | |
---|---|---|
Aktiv | consuere, consuere | consuesse, consuevisse, consuisse |
Passiv | consueri, consui, consuerier, consuier | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
2. Person Singular | consueferi, consue, consue | consuere, consuere |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | consuite, consuete | consuimini, consuemini |
3. Person Plural | — | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
2. Person Singular | consueto, consuito | consuitor, consuetor |
3. Person Singular | consueto, consuito | consuitor, consuetor |
2. Person Plural | consuetote, consuitote | — |
3. Person Plural | consuento, consuunto | consuentor, consuuntor |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | consuetum, consuetus, consueta, consutum, consutus, consuta | consuta, consuetae, consutae, consueti, consueta, consuti |
Genitiv | consutae, consueti, consueti, consuti, consuti, consuetae | consuetorum, consuetorum, consuetarum, consutorum, consutorum, consutarum |
Dativ | consuetae, consuto, consuto, consutae, consueto, consueto | consutis, consuetis |
Akkusativ | consuetam, consuetum, consuetum, consutam, consutum, consutum | consuta, consuetos, consuetas, consutos, consutas, consueta |
Ablativ | consuta, consueto, consuto, consuto, consueta, consueto | consutis, consuetis |
Vokativ | consuetum, consuete, consueta, consutum, consute, consuta | consuta, consuetae, consutae, consueti, consueta, consuti |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | consuens, consuens | consuentia, consuentia, consuentes, consuentes |
Genitiv | consuentis, consuentis | consuentum, consuentium, consuentium, consuentum |
Dativ | consuenti, consuenti | consuentibus, consuentibus |
Akkusativ | consuens, consuentem, consuentem, consuens | consuentia, consuentia, consuentes, consuentes |
Ablativ | consuenti, consuente, consuente, consuenti | consuentibus, consuentibus |
Vokativ | consuens, consuens | consuentia, consuentia, consuentes, consuentes |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | consueturum, consueturus, consuetura, consuturum, consuturus, consutura | consutura, consueturae, consuturae, consueturi, consuetura, consuturi |
Genitiv | consuturae, consueturi, consueturi, consuturi, consuturi, consueturae | consueturorum, consueturorum, consueturarum, consuturorum, consuturorum, consuturarum |
Dativ | consuturo, consuturo, consuturae, consueturo, consueturo, consueturae | consueturis, consuturis |
Akkusativ | consueturam, consueturum, consueturum, consuturam, consuturum, consuturum | consueturos, consutura, consueturas, consuturos, consuturas, consuetura |
Ablativ | consuturo, consuturo, consuetura, consueturo, consueturo, consutura | consuturis, consueturis |
Vokativ | consueturum, consueture, consuetura, consuturum, consuture, consutura | consutura, consueturae, consuturae, consueturi, consuetura, consuturi |
Wortschatz · Textstellen · App · Datenschutz · Impressum