Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consario | consarior |
2. Person Singular | consaris | consariris |
3. Person Singular | consarit | consaritur |
1. Person Plural | consarimus | consarimur |
2. Person Plural | consaritis | consarimini |
3. Person Plural | consariunt | consariuntur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consarbam, consariebam | consariebar |
2. Person Singular | consarbas, consariebas | consariebare, consariebaris |
3. Person Singular | consarbat, consariebat | consariebatur |
1. Person Plural | consarbamus, consariebamus | consariebamur |
2. Person Plural | consarbatis, consariebatis | consariebamini |
3. Person Plural | consarbant, consariebant | consariebantur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consariam, consaribo | consaribor, consariar |
2. Person Singular | consaries, consaribis | consariere, consariberis, consarieris |
3. Person Singular | consariet, consaribit | consariberit, consarietur |
1. Person Plural | consariemus, consaribimus | consariemur, consaribimur |
2. Person Plural | consarietis, consaribitis | consaribimini, consariemini |
3. Person Plural | consaribunt, consarient | consaribuntur, consarientur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consarui, consarivi | — |
2. Person Singular | consaruisti, consarivisti | — |
3. Person Singular | consaruit, consarivit | — |
1. Person Plural | consaruimus, consarivimus | — |
2. Person Plural | consaruistis, consarivistis | — |
3. Person Plural | consariere, consaruerunt, consariverunt, consaruere, consarivere | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consariveram, consarueram | — |
2. Person Singular | consarueras, consariveras | — |
3. Person Singular | consaruerat, consariverat | — |
1. Person Plural | consariveramus, consarueramus | — |
2. Person Plural | consarueratis, consariveratis | — |
3. Person Plural | consariverant, consaruerant | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consaruero, consarivero | — |
2. Person Singular | consarueris, consariveris, consarieris | — |
3. Person Singular | consaruerit, consariverit | — |
1. Person Plural | consaruerimus, consariverimus | — |
2. Person Plural | consarueritis, consariveritis | — |
3. Person Plural | consaruerint, consariverint | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consariam | consariar |
2. Person Singular | consarias | consariare, consariaris |
3. Person Singular | consariat | consariatur |
1. Person Plural | consariamus | consariamur |
2. Person Plural | consariatis | consariamini |
3. Person Plural | consariant | consariantur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consarirem | consarirer |
2. Person Singular | consarires | consarirere, consarireris |
3. Person Singular | consariret | consariretur |
1. Person Plural | consariremus | consariremur |
2. Person Plural | consariretis | consariremini |
3. Person Plural | consarirent | consarirentur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consaruerim, consariverim | — |
2. Person Singular | consarueris, consariveris, consarieris | — |
3. Person Singular | consaruerit, consariverit | — |
1. Person Plural | consaruerimus, consariverimus | — |
2. Person Plural | consarueritis, consariveritis | — |
3. Person Plural | consaruerint, consariverint | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | consaruissem, consarivissem | — |
2. Person Singular | consaruisses, consarivisses | — |
3. Person Singular | consaruisset, consarivisset | — |
1. Person Plural | consaruissemus, consarivissemus | — |
2. Person Plural | consaruissetis, consarivissetis | — |
3. Person Plural | consaruissent, consarivissent | — |
Präsens | Perfekt | |
---|---|---|
Aktiv | consarire | consaruisse, consarivisse |
Passiv | consariri, consaririer | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
2. Person Singular | consari | consarire |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | consarite | consarimini |
3. Person Plural | — | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
2. Person Singular | consarito | consaritor |
3. Person Singular | consarito | consaritor |
2. Person Plural | consaritote | — |
3. Person Plural | consariunto | consariuntor |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | consarita, consaritum, consaritus | consariti, consarita, consaritae |
Genitiv | consaritae, consariti, consariti | consaritorum, consaritorum, consaritarum |
Dativ | consarito, consarito, consaritae | consaritis |
Akkusativ | consaritam, consaritum, consaritum | consarita, consaritos, consaritas |
Ablativ | consarita, consarito, consarito | consaritis |
Vokativ | consarita, consaritum, consarite | consariti, consarita, consaritae |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | consariens | consarientes, consarientia |
Genitiv | consarientis | consarientium, consarientum |
Dativ | consarienti | consarientibus |
Akkusativ | consariens, consarientem | consarientes, consarientia |
Ablativ | consariente, consarienti | consarientibus |
Vokativ | consariens | consarientes, consarientia |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | consariturum, consariturus, consaritura | consaritura, consariturae, consarituri |
Genitiv | consariturae, consarituri, consarituri | consariturorum, consariturorum, consariturarum |
Dativ | consarituro, consarituro, consariturae | consarituris |
Akkusativ | consarituram, consariturum, consariturum | consaritura, consarituros, consarituras |
Ablativ | consaritura, consarituro, consarituro | consarituris |
Vokativ | consaritura, consariturum, consariture | consarituri, consaritura, consariturae |
Wortschatz · Textstellen · App · Datenschutz · Impressum