Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu "conprobare"

Verb

Präsens (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconproboconprobor
2. Person Singularconprobasconprobare, conprobaris
3. Person Singularconprobatconprobatur
1. Person Pluralconprobamusconprobamur
2. Person Pluralconprobatisconprobamini
3. Person Pluralconprobantconprobantur
Imperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobabamconprobabar
2. Person Singularconprobabasconprobabare, conprobabaris
3. Person Singularconprobabatconprobabatur
1. Person Pluralconprobabamusconprobabamur
2. Person Pluralconprobabatisconprobabamini
3. Person Pluralconprobabantconprobabantur
Futur I (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobaboconprobabor
2. Person Singularconprobabisconprobabere, conprobaberis
3. Person Singularconprobabit, comprobaritconprobabitur
1. Person Pluralconprobabimus, comprobarimusconprobabimur
2. Person Pluralconprobabitis, comprobaritisconprobabimini
3. Person Pluralconprobabunt, comprobarintconprobabuntur
Perfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobavi
2. Person Singularconprobavisti, comprobasti
3. Person Singularconprobavit
1. Person Pluralconprobavimus
2. Person Pluralconprobavistis, comprobastis
3. Person Pluralconprobavere, conprobare, comprobarunt, conprobaverunt
Plusquamperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobaveram
2. Person Singularconprobaveras
3. Person Singularconprobaverat
1. Person Pluralconprobaveramus
2. Person Pluralconprobaveratis
3. Person Pluralconprobaverant
Futur II (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobavero
2. Person Singularconprobaris, conprobaveris
3. Person Singularcomprobarit, conprobaverit
1. Person Pluralcomprobarimus, conprobaverimus
2. Person Pluralcomprobaritis, conprobaveritis
3. Person Pluralcomprobarint, conprobaverint
Präsens (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobemconprober
2. Person Singularconprobesconprobere, conproberis
3. Person Singularconprobetconprobetur
1. Person Pluralconprobemusconprobemur
2. Person Pluralconprobetisconprobemini
3. Person Pluralconprobentconprobentur
Imperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobaremconprobarer
2. Person Singularconprobaresconprobarere, conprobareris
3. Person Singularconprobaretconprobaretur
1. Person Pluralconprobaremusconprobaremur
2. Person Pluralconprobaretisconprobaremini
3. Person Pluralconprobarentconprobarentur
Perfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobaverim
2. Person Singularconprobaris, conprobaveris
3. Person Singularcomprobarit, conprobaverit
1. Person Pluralcomprobarimus, conprobaverimus
2. Person Pluralcomprobaritis, conprobaveritis
3. Person Pluralcomprobarint, conprobaverint
Plusquamperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobavissem
2. Person Singularconprobavisses
3. Person Singularconprobavisset, comprobasset
1. Person Pluralconprobavissemus
2. Person Pluralconprobavissetis
3. Person Pluralconprobavissent, comprobassent
Infinitiv
 PräsensPerfekt
Aktivconprobareconprobavisse, comprobasse
Passivconprobari, conprobarier
Imperativ I
 AktivPassiv
2. Person Singularconprobaconprobare
3. Person Singular
2. Person Pluralconprobateconprobamini
3. Person Plural
Imperativ II
 AktivPassiv
2. Person Singularconprobato, conprobatoreisconprobator
3. Person Singularconprobato, conprobatoreisconprobator
2. Person Pluralconprobatote
3. Person Pluralconprobantoconprobantor
PPP
 SingularPlural
Nominativconprobata, conprobatum, conprobatusconprobati, conprobata, conprobatae
Genitivconprobatae, conprobati, conprobaticonprobatorum, conprobatorum, conprobatarum
Dativconprobato, conprobato, conprobataeconprobatis
Akkusativconprobatam, conprobatum, conprobatumconprobata, conprobatos, conprobatas
Ablativconprobata, conprobato, conprobatoconprobatis
Vokativconprobata, conprobatum, conprobateconprobati, conprobata, conprobatae
PPA
 SingularPlural
Nominativconprobansconprobantes, conprobantia
Genitivconprobantisconprobantium, conprobantum
Dativconprobanticonprobantibus
Akkusativconprobans, conprobantemconprobantes, conprobantia
Ablativconprobante, conprobanticonprobantibus
Vokativconprobansconprobantes, conprobantia
PFA
 SingularPlural
Nominativconprobaturum, conprobaturus, conprobaturaconprobatura, conprobaturae, conprobaturi
Genitivconprobaturae, conprobaturi, conprobaturiconprobaturorum, conprobaturorum, conprobaturarum
Dativconprobaturo, conprobaturo, conprobaturaeconprobaturis
Akkusativconprobaturam, conprobaturum, conprobaturumconprobatura, conprobaturos, conprobaturas
Ablativconprobatura, conprobaturo, conprobaturoconprobaturis
Vokativconprobatura, conprobaturum, conprobatureconprobaturi, conprobatura, conprobaturae
Gerundivum
 SingularPlural
Nominativconprobandum, conprobandus, conprobandaconprobanda, conprobandae, conprobandi
Genitivconprobandae, conprobandi, conprobandiconprobandorum, conprobandorum, conprobandarum
Dativconprobando, conprobando, conprobandaeconprobandis
Akkusativconprobandam, conprobandum, conprobandumconprobanda, conprobandos, conprobandas
Ablativconprobanda, conprobando, conprobandoconprobandis
Vokativconprobandum, conprobande, conprobandaconprobanda, conprobandae, conprobandi
Latein auf Android

Wortschatz · Textstellen · App · Datenschutz · Impressum