Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | clarigito, claricito | clarigitor, claricitor |
2. Person Singular | claricitas, clarigitas | clarigitare, clarigitaris, claricitare, claricitaris |
3. Person Singular | claricitat, clarigitat | clarigitatur, claricitatur |
1. Person Plural | claricitamus, clarigitamus | claricitamur, clarigitamur |
2. Person Plural | clarigitatis, claricitatis | claricitamini, clarigitamini |
3. Person Plural | clarigitant, claricitant | clarigitantur, claricitantur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | clarigitabam, claricitabam | clarigitabar, claricitabar |
2. Person Singular | claricitabas, clarigitabas | clarigitabare, clarigitabaris, claricitabare, claricitabaris |
3. Person Singular | claricitabat, clarigitabat | claricitabatur, clarigitabatur |
1. Person Plural | clarigitabamus, claricitabamus | clarigitabamur, claricitabamur |
2. Person Plural | claricitabatis, clarigitabatis | clarigitabamini, claricitabamini |
3. Person Plural | clarigitabant, claricitabant | clarigitabantur, claricitabantur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | clarigitabo, claricitabo | clarigitabor, claricitabor |
2. Person Singular | clarigitabis, claricitabis | clarigitaberis, claricitabere, claricitaberis, clarigitabere |
3. Person Singular | clarigitabit, claricitabit | clarigitabitur, claricitabitur |
1. Person Plural | clarigitabimus, claricitabimus | clarigitabimur, claricitabimur |
2. Person Plural | clarigitabitis, claricitabitis | clarigitabimini, claricitabimini |
3. Person Plural | clarigitabunt, claricitabunt | claricitabuntur, clarigitabuntur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | claricitavi, clarigitavi | — |
2. Person Singular | clarigitavisti, claricitavisti | — |
3. Person Singular | clarigitavit, claricitavit | — |
1. Person Plural | claricitavimus, clarigitavimus | — |
2. Person Plural | clarigitavistis, claricitavistis | — |
3. Person Plural | claricitaverunt, claricitavere, clarigitaverunt, clarigitavere, claricitare | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | clarigitaveram, claricitaveram | — |
2. Person Singular | claricitaveras, clarigitaveras | — |
3. Person Singular | claricitaverat, clarigitaverat | — |
1. Person Plural | clarigitaveramus, claricitaveramus | — |
2. Person Plural | claricitaveratis, clarigitaveratis | — |
3. Person Plural | clarigitaverant, claricitaverant | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | clarigitavero, claricitavero | — |
2. Person Singular | claricitaris, claricitaveris, clarigitaveris | — |
3. Person Singular | clarigitaverit, claricitaverit | — |
1. Person Plural | clarigitaverimus, claricitaverimus | — |
2. Person Plural | clarigitaveritis, claricitaveritis | — |
3. Person Plural | clarigitaverint, claricitaverint | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | clarigitem, claricitem | clariciter, clarigiter |
2. Person Singular | claricites, clarigites | claricitere, clariciteris, clarigitere, clarigiteris |
3. Person Singular | claricitet, clarigitet | clarigitetur, claricitetur |
1. Person Plural | claricitemus, clarigitemus | clarigitemur, claricitemur |
2. Person Plural | clarigitetis, claricitetis | clarigitemini, claricitemini |
3. Person Plural | claricitent, clarigitent | claricitentur, clarigitentur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | clarigitarem, claricitarem | clarigitarer, claricitarer |
2. Person Singular | clarigitares, claricitares | clarigitarere, clarigitareris, claricitarere, claricitareris |
3. Person Singular | clarigitaret, claricitaret | clarigitaretur, claricitaretur |
1. Person Plural | claricitaremus, clarigitaremus | claricitaremur, clarigitaremur |
2. Person Plural | clarigitaretis, claricitaretis | claricitaremini, clarigitaremini |
3. Person Plural | claricitarent, clarigitarent | claricitarentur, clarigitarentur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | claricitaverim, clarigitaverim | — |
2. Person Singular | claricitaveris, clarigitaveris, claricitaris | — |
3. Person Singular | clarigitaverit, claricitaverit | — |
1. Person Plural | claricitaverimus, clarigitaverimus | — |
2. Person Plural | clarigitaveritis, claricitaveritis | — |
3. Person Plural | clarigitaverint, claricitaverint | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | claricitavissem, clarigitavissem | — |
2. Person Singular | claricitavisses, clarigitavisses | — |
3. Person Singular | clarigitavisset, claricitavisset | — |
1. Person Plural | claricitavissemus, clarigitavissemus | — |
2. Person Plural | clarigitavissetis, claricitavissetis | — |
3. Person Plural | claricitavissent, clarigitavissent | — |
Präsens | Perfekt | |
---|---|---|
Aktiv | clarigitare, claricitare | claricitavisse, clarigitavisse |
Passiv | clarigitari, clarigitarier, claricitari, claricitarier | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
2. Person Singular | clarigita, claricita | clarigitare, claricitare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | claricitate, clarigitate | claricitamini, clarigitamini |
3. Person Plural | — | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
2. Person Singular | clarigitato, claricitato | clarigitator, claricitator |
3. Person Singular | clarigitato, claricitato | claricitator, clarigitator |
2. Person Plural | claricitatote, clarigitatote | — |
3. Person Plural | clarigitanto, claricitanto | clarigitantor, claricitantor |
Wortschatz · Textstellen · App · Datenschutz · Impressum