Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu "repugnare"

Verb

Präsens (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	repugno, repugno	repugnor, repugnor
2. Person Singular	repugnas, repugnas	repugnare, repugnare, repugnaris, repugnaris
3. Person Singular	repugnat, repugnat, repugnationes	repugnatur, repugnatur
1. Person Plural	repugnamus, repugnamus	repugnamur, repugnamur
2. Person Plural	repugnatis, repugnatis	repugnamini, repugnamini
3. Person Plural	repugnant, repugnant	repugnantur, repugnantur

Imperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	repugnabam, repugnabam	repugnabar, repugnabar
2. Person Singular	repugnabas, repugnabas	repugnabare, repugnabaris, repugnabare, repugnabaris
3. Person Singular	repugnabat, repugnabat	repugnabatur, repugnabatur
1. Person Plural	repugnabamus, repugnabamus	repugnabamur, repugnabamur
2. Person Plural	repugnabatis, repugnabatis	repugnabamini, repugnabamini
3. Person Plural	repugnabant, repugnabant	repugnabantur, repugnabantur

Futur I (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	repugnabo, repugnabo	repugnabor, repugnabor
2. Person Singular	repugnabis, repugnabis	repugnabere, repugnaberis, repugnabere, repugnaberis
3. Person Singular	repugnabit, repugnabit	repugnabitur, repugnabitur
1. Person Plural	repugnabimus, repugnabimus	repugnabimur, repugnabimur
2. Person Plural	repugnabitis, repugnabitis	repugnabimini, repugnabimini
3. Person Plural	repugnabunt, repugnabunt	repugnabuntur, repugnabuntur

Perfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	repugnavi, repugnavi	—
2. Person Singular	repugnavisti, repugnavisti	—
3. Person Singular	repugnauit, repugnauit	—
1. Person Plural	repugnavimus, repugnavimus	—
2. Person Plural	repugnavistis, repugnavistis	—
3. Person Plural	repugnavere, repugnare, repugnaverunt, repugnarunt, repugnavere, repugnaverunt	—

Plusquamperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	repugnaveram, repugnaveram	—
2. Person Singular	repugnaveras, repugnaveras	—
3. Person Singular	repugnaverat, repugnaverat	—
1. Person Plural	repugnaveramus, repugnaveramus	—
2. Person Plural	repugnaveratis, repugnaveratis	—
3. Person Plural	repugnaverant, repugnaverant	—

Futur II (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	repugnavero, repugnavero	—
2. Person Singular	repugnaris, repugnaveris, repugnaveris	—
3. Person Singular	repugnaverit, repugnaverit	—
1. Person Plural	repugnaverimus, repugnaverimus	—
2. Person Plural	repugnaveritis, repugnaveritis	—
3. Person Plural	repugnaverint, repugnaverint	—

Präsens (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	repugnem, repugnem	repugner, repugner
2. Person Singular	repugnes, repugnes	repugnere, repugneris, repugnere, repugneris
3. Person Singular	repugnet, repugnet	repugnetur, repugnetur
1. Person Plural	repugnemus, repugnemus	repugnemur, repugnemur
2. Person Plural	repugnetis, repugnetis	repugnemini, repugnemini
3. Person Plural	repugnent, repugnent	repugnentur, repugnentur

Imperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	repugnarem, repugnarem	repugnarer, repugnarer
2. Person Singular	repugnares, repugnares	repugnarere, repugnareris, repugnarere, repugnareris
3. Person Singular	repugnaret, repugnaret	repugnaretur, repugnaretur
1. Person Plural	repugnaremus, repugnaremus	repugnaremur, repugnaremur
2. Person Plural	repugnaretis, repugnaretis	repugnaremini, repugnaremini
3. Person Plural	repugnarent, repugnarent	repugnarentur, repugnarentur

Perfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	repugnaverim, repugnarim, repugnaverim	—
2. Person Singular	repugnaris, repugnaveris, repugnaveris	—
3. Person Singular	repugnaverit, repugnaverit	—
1. Person Plural	repugnaverimus, repugnaverimus	—
2. Person Plural	repugnaveritis, repugnaveritis	—
3. Person Plural	repugnaverint, repugnaverint	—

Plusquamperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	repugnavissem, repugnavissem	—
2. Person Singular	repugnavisses, repugnavisses	—
3. Person Singular	repugnavisset, repugnavisset, repugnasset	—
1. Person Plural	repugnavissemus, repugnavissemus	—
2. Person Plural	repugnavissetis, repugnavissetis	—
3. Person Plural	repugnavissent, repugnavissent	—

Infinitiv
	Präsens	Perfekt
Aktiv	repugnare, repugnare	repugnavisse, repugnavisse
Passiv	repugnari, repugnarier, repugnari, repugnarier	—

Imperativ I
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	repugna, repugna	repugnare, repugnare
3. Person Singular	—	—
2. Person Plural	repugnate, repugnate	repugnamini, repugnamini
3. Person Plural	—	—

Imperativ II
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	repugnato, repugnato	repugnator, repugnator, repugnatoriis
3. Person Singular	repugnato, repugnato	repugnator, repugnator, repugnatoriis
2. Person Plural	repugnatote, repugnatote	—
3. Person Plural	repugnanto, repugnanto	repugnantor, repugnantor

PPP
	Singular	Plural
Nominativ	repugnatum, repugnatus, repugnata, repugnata, repugnatum, repugnatus	repugnatae, repugnata, repugnatae, repugnati, repugnata, repugnati
Genitiv	repugnatae, repugnati, repugnati, repugnati, repugnati, repugnatae	repugnatorum, repugnatorum, repugnatarum, repugnatarum, repugnatorum, repugnatorum
Dativ	repugnatae, repugnato, repugnatae, repugnato, repugnato, repugnato	repugnatis, repugnatis
Akkusativ	repugnatum, repugnatum, repugnatam, repugnatum, repugnatum, repugnatam	repugnata, repugnatos, repugnatas, repugnatas, repugnatos, repugnata
Ablativ	repugnato, repugnata, repugnato, repugnato, repugnata, repugnato	repugnatis, repugnatis
Vokativ	repugnatum, repugnatum, repugnate, repugnate, repugnata, repugnata	repugnata, repugnatae, repugnatae, repugnati, repugnata, repugnati

PPA
	Singular	Plural
Nominativ	repugnans, repugnans	repugnantia, repugnantia, repugnantes, repugnantes
Genitiv	repugnantis, repugnantis	repugnantium, repugnantum, repugnantium, repugnantum
Dativ	repugnanti, repugnanti	repugnantibus, repugnantibus
Akkusativ	repugnantem, repugnans, repugnantem, repugnans	repugnantia, repugnantia, repugnantes, repugnantes
Ablativ	repugnanti, repugnanti, repugnante, repugnante	repugnantibus, repugnantibus
Vokativ	repugnans, repugnans	repugnantia, repugnantia, repugnantes, repugnantes

PFA
	Singular	Plural
Nominativ	repugnaturum, repugnaturus, repugnatura, repugnaturum, repugnaturus, repugnatura	repugnaturae, repugnatura, repugnaturae, repugnaturi, repugnatura, repugnaturi
Genitiv	repugnaturae, repugnaturi, repugnaturi, repugnaturi, repugnaturae, repugnaturi	repugnaturorum, repugnaturorum, repugnaturarum, repugnaturorum, repugnaturorum, repugnaturarum
Dativ	repugnaturo, repugnaturo, repugnaturae, repugnaturo, repugnaturo, repugnaturae	repugnaturis, repugnaturis
Akkusativ	repugnaturam, repugnaturum, repugnaturum, repugnaturam, repugnaturum, repugnaturum	repugnaturos, repugnaturas, repugnatura, repugnaturos, repugnaturas, repugnatura
Ablativ	repugnatura, repugnaturo, repugnaturo, repugnatura, repugnaturo, repugnaturo	repugnaturis, repugnaturis
Vokativ	repugnatura, repugnaturum, repugnature, repugnatura, repugnaturum, repugnature	repugnaturi, repugnaturae, repugnatura, repugnaturae, repugnaturi, repugnatura

Gerundivum
	Singular	Plural
Nominativ	repugnandum, repugnandus, repugnanda, repugnanda, repugnandus, repugnandum	repugnandi, repugnandi, repugnanda, repugnanda, repugnandae, repugnandae
Genitiv	repugnandi, repugnandi, repugnandae, repugnandae, repugnandi, repugnandi	repugnandorum, repugnandarum, repugnandarum, repugnandorum, repugnandorum, repugnandorum
Dativ	repugnando, repugnando, repugnando, repugnando, repugnandae, repugnandae	repugnandis, repugnandis
Akkusativ	repugnandum, repugnandam, repugnandam, repugnandum, repugnandum, repugnandum	repugnandos, repugnandas, repugnandas, repugnandos, repugnanda, repugnanda
Ablativ	repugnanda, repugnanda, repugnando, repugnando, repugnando, repugnando	repugnandis, repugnandis
Vokativ	repugnandum, repugnande, repugnande, repugnanda, repugnanda, repugnandum	repugnandae, repugnandae, repugnandi, repugnandi, repugnanda, repugnanda

Adjektiv

Positiv
	Singular	Plural
Nominativ	—	—
Genitiv	—	—
Dativ	—	repugnatoriis, repugnatoriis
Akkusativ	—	—
Ablativ	—	repugnatoriis, repugnatoriis
Vokativ	—	—

Komparativ
	Singular	Plural
Nominativ	—	—
Genitiv	—	—
Dativ	—	—
Akkusativ	—	—
Ablativ	—	—
Vokativ	—	—

Superlativ
	Singular	Plural
Nominativ	—	—
Genitiv	—	—
Dativ	—	—
Akkusativ	—	—
Ablativ	—	—
Vokativ	—	—

Substantiv

	Singular	Plural
Nominativ	—	repugnationes, repugnationes
Genitiv	—	—
Dativ	—	—
Akkusativ	—	repugnationes, repugnationes
Ablativ	—	—
Vokativ	—	repugnationes, repugnationes

Adverb

	Grundform
Positiv	repugnanter, repugnanter
Komparativ	—
Superlativ	—

Latein auf Android

Wortschatz · Textstellen · App · Datenschutz · Impressum