Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu "conprobare"

Verb

Präsens (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconproboconprobor
2. Person Singularconprobasconprobare, conprobaris
3. Person Singularconprobatconprobatur
1. Person Pluralconprobamusconprobamur
2. Person Pluralconprobatisconprobamini
3. Person Pluralconprobantconprobantur
Imperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobabamconprobabar
2. Person Singularconprobabasconprobabare, conprobabaris
3. Person Singularconprobabatconprobabatur
1. Person Pluralconprobabamusconprobabamur
2. Person Pluralconprobabatisconprobabamini
3. Person Pluralconprobabantconprobabantur
Futur I (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobaboconprobabor
2. Person Singularconprobabisconprobabere, conprobaberis
3. Person Singularcomprobarit, conprobabitconprobabitur
1. Person Pluralcomprobarimus, conprobabimusconprobabimur
2. Person Pluralcomprobaritis, conprobabitisconprobabimini
3. Person Pluralcomprobarint, conprobabuntconprobabuntur
Perfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobavi
2. Person Singularcomprobasti, conprobavisti
3. Person Singularconprobavit
1. Person Pluralconprobavimus
2. Person Pluralconprobavistis, comprobastis
3. Person Pluralconprobaverunt, conprobavere, conprobare, comprobarunt
Plusquamperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobaveram
2. Person Singularconprobaveras
3. Person Singularconprobaverat
1. Person Pluralconprobaveramus
2. Person Pluralconprobaveratis
3. Person Pluralconprobaverant
Futur II (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobavero
2. Person Singularconprobaris, conprobaveris
3. Person Singularconprobaverit, comprobarit
1. Person Pluralcomprobarimus, conprobaverimus
2. Person Pluralconprobaveritis, comprobaritis
3. Person Pluralcomprobarint, conprobaverint
Präsens (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobemconprober
2. Person Singularconprobesconprobere, conproberis
3. Person Singularconprobetconprobetur
1. Person Pluralconprobemusconprobemur
2. Person Pluralconprobetisconprobemini
3. Person Pluralconprobentconprobentur
Imperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobaremconprobarer
2. Person Singularconprobaresconprobarere, conprobareris
3. Person Singularconprobaretconprobaretur
1. Person Pluralconprobaremusconprobaremur
2. Person Pluralconprobaretisconprobaremini
3. Person Pluralconprobarentconprobarentur
Perfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobaverim
2. Person Singularconprobaris, conprobaveris
3. Person Singularconprobaverit, comprobarit
1. Person Pluralcomprobarimus, conprobaverimus
2. Person Pluralconprobaveritis, comprobaritis
3. Person Pluralcomprobarint, conprobaverint
Plusquamperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobavissem
2. Person Singularconprobavisses
3. Person Singularcomprobasset, conprobavisset
1. Person Pluralconprobavissemus
2. Person Pluralconprobavissetis
3. Person Pluralcomprobassent, conprobavissent
Infinitiv
 PräsensPerfekt
Aktivconprobarecomprobasse, conprobavisse
Passivconprobari, conprobarier
Imperativ I
 AktivPassiv
2. Person Singularconprobaconprobare
3. Person Singular
2. Person Pluralconprobateconprobamini
3. Person Plural
Imperativ II
 AktivPassiv
2. Person Singularconprobatoreis, conprobatoconprobator
3. Person Singularconprobatoreis, conprobatoconprobator
2. Person Pluralconprobatote
3. Person Pluralconprobantoconprobantor
PPP
 SingularPlural
Nominativconprobatum, conprobatus, conprobataconprobati, conprobata, conprobatae
Genitivconprobati, conprobati, conprobataeconprobatorum, conprobatarum, conprobatorum
Dativconprobato, conprobato, conprobataeconprobatis
Akkusativconprobatam, conprobatum, conprobatumconprobatos, conprobatas, conprobata
Ablativconprobata, conprobato, conprobatoconprobatis
Vokativconprobatum, conprobate, conprobataconprobatae, conprobati, conprobata
PPA
 SingularPlural
Nominativconprobansconprobantes, conprobantia
Genitivconprobantisconprobantium, conprobantum
Dativconprobanticonprobantibus
Akkusativconprobans, conprobantemconprobantia, conprobantes
Ablativconprobante, conprobanticonprobantibus
Vokativconprobansconprobantia, conprobantes
PFA
 SingularPlural
Nominativconprobaturum, conprobaturus, conprobaturaconprobaturi, conprobatura, conprobaturae
Genitivconprobaturi, conprobaturi, conprobaturaeconprobaturarum, conprobaturorum, conprobaturorum
Dativconprobaturo, conprobaturo, conprobaturaeconprobaturis
Akkusativconprobaturam, conprobaturum, conprobaturumconprobaturos, conprobaturas, conprobatura
Ablativconprobatura, conprobaturo, conprobaturoconprobaturis
Vokativconprobaturum, conprobature, conprobaturaconprobaturi, conprobatura, conprobaturae
Gerundivum
 SingularPlural
Nominativconprobandum, conprobandus, conprobandaconprobandi, conprobanda, conprobandae
Genitivconprobandi, conprobandi, conprobandaeconprobandarum, conprobandorum, conprobandorum
Dativconprobando, conprobando, conprobandaeconprobandis
Akkusativconprobandum, conprobandum, conprobandamconprobandas, conprobanda, conprobandos
Ablativconprobanda, conprobando, conprobandoconprobandis
Vokativconprobandum, conprobande, conprobandaconprobandi, conprobanda, conprobandae
Latein auf Android

Wortschatz · Textstellen · App · Datenschutz · Impressum