Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | claricito, clarigito | claricitor, clarigitor |
2. Person Singular | clarigitas, claricitas | clarigitare, clarigitaris, claricitare, claricitaris |
3. Person Singular | clarigitat, claricitat | clarigitatur, claricitatur |
1. Person Plural | clarigitamus, claricitamus | clarigitamur, claricitamur |
2. Person Plural | claricitatis, clarigitatis | clarigitamini, claricitamini |
3. Person Plural | claricitant, clarigitant | clarigitantur, claricitantur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | claricitabam, clarigitabam | clarigitabar, claricitabar |
2. Person Singular | clarigitabas, claricitabas | clarigitabare, clarigitabaris, claricitabare, claricitabaris |
3. Person Singular | clarigitabat, claricitabat | clarigitabatur, claricitabatur |
1. Person Plural | clarigitabamus, claricitabamus | claricitabamur, clarigitabamur |
2. Person Plural | clarigitabatis, claricitabatis | claricitabamini, clarigitabamini |
3. Person Plural | clarigitabant, claricitabant | clarigitabantur, claricitabantur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | clarigitabo, claricitabo | clarigitabor, claricitabor |
2. Person Singular | claricitabis, clarigitabis | claricitaberis, clarigitabere, clarigitaberis, claricitabere |
3. Person Singular | clarigitabit, claricitabit | clarigitabitur, claricitabitur |
1. Person Plural | claricitabimus, clarigitabimus | claricitabimur, clarigitabimur |
2. Person Plural | clarigitabitis, claricitabitis | claricitabimini, clarigitabimini |
3. Person Plural | clarigitabunt, claricitabunt | clarigitabuntur, claricitabuntur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | clarigitavi, claricitavi | — |
2. Person Singular | claricitavisti, clarigitavisti | — |
3. Person Singular | claricitavit, clarigitavit | — |
1. Person Plural | clarigitavimus, claricitavimus | — |
2. Person Plural | claricitavistis, clarigitavistis | — |
3. Person Plural | clarigitaverunt, clarigitavere, claricitare, claricitaverunt, claricitavere | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | clarigitaveram, claricitaveram | — |
2. Person Singular | clarigitaveras, claricitaveras | — |
3. Person Singular | clarigitaverat, claricitaverat | — |
1. Person Plural | clarigitaveramus, claricitaveramus | — |
2. Person Plural | clarigitaveratis, claricitaveratis | — |
3. Person Plural | clarigitaverant, claricitaverant | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | clarigitavero, claricitavero | — |
2. Person Singular | claricitaveris, clarigitaveris, claricitaris | — |
3. Person Singular | claricitaverit, clarigitaverit | — |
1. Person Plural | claricitaverimus, clarigitaverimus | — |
2. Person Plural | clarigitaveritis, claricitaveritis | — |
3. Person Plural | claricitaverint, clarigitaverint | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | clarigitem, claricitem | clarigiter, clariciter |
2. Person Singular | claricites, clarigites | clariciteris, clarigitere, clarigiteris, claricitere |
3. Person Singular | claricitet, clarigitet | claricitetur, clarigitetur |
1. Person Plural | clarigitemus, claricitemus | clarigitemur, claricitemur |
2. Person Plural | claricitetis, clarigitetis | clarigitemini, claricitemini |
3. Person Plural | clarigitent, claricitent | clarigitentur, claricitentur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | clarigitarem, claricitarem | claricitarer, clarigitarer |
2. Person Singular | claricitares, clarigitares | claricitarere, claricitareris, clarigitarere, clarigitareris |
3. Person Singular | claricitaret, clarigitaret | clarigitaretur, claricitaretur |
1. Person Plural | clarigitaremus, claricitaremus | clarigitaremur, claricitaremur |
2. Person Plural | clarigitaretis, claricitaretis | clarigitaremini, claricitaremini |
3. Person Plural | clarigitarent, claricitarent | clarigitarentur, claricitarentur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | clarigitaverim, claricitaverim | — |
2. Person Singular | claricitaveris, clarigitaveris, claricitaris | — |
3. Person Singular | claricitaverit, clarigitaverit | — |
1. Person Plural | claricitaverimus, clarigitaverimus | — |
2. Person Plural | clarigitaveritis, claricitaveritis | — |
3. Person Plural | claricitaverint, clarigitaverint | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | clarigitavissem, claricitavissem | — |
2. Person Singular | claricitavisses, clarigitavisses | — |
3. Person Singular | claricitavisset, clarigitavisset | — |
1. Person Plural | claricitavissemus, clarigitavissemus | — |
2. Person Plural | claricitavissetis, clarigitavissetis | — |
3. Person Plural | claricitavissent, clarigitavissent | — |
Präsens | Perfekt | |
---|---|---|
Aktiv | clarigitare, claricitare | clarigitavisse, claricitavisse |
Passiv | clarigitari, clarigitarier, claricitari, claricitarier | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
2. Person Singular | claricita, clarigita | clarigitare, claricitare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | clarigitate, claricitate | clarigitamini, claricitamini |
3. Person Plural | — | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
2. Person Singular | claricitato, clarigitato | clarigitator, claricitator |
3. Person Singular | clarigitato, claricitato | clarigitator, claricitator |
2. Person Plural | clarigitatote, claricitatote | — |
3. Person Plural | claricitanto, clarigitanto | claricitantor, clarigitantor |
Wortschatz · Textstellen · App · Datenschutz · Impressum